خبرها و تصاویر این حمله به‌طور وسیعی در رسانه های گروهی جهان منعکس شد. دولت عراق خشونت با ساکنان این قرارگاه را تکذیب کرد اگر چه گفته شد بیش از 10 تن در این حمله کشته شدند و 200 تن زخمی نیز برجای ماند. دولت عراق از 2سال پیش با رهبران این گروهک برای به رسمیت شناختن حق حاکمیت ملی عراق براین بخش از خاک خود مذاکره می کرد اما رهبران این گروهک مشخص نیست با چه توجیهی این حق را به رسمیت نمی شناخنند و حاضر نبودند به دولت عراق اجازه حضور دراین قرارگاه را بدهند. آنها عراق را تحت اشغال دانسته و خواستار اجرای توافقنامه عراق با آمریکا برسراین اردوگاه بودند؛ خواسته ای که مانع از حق حاکمیت عراق بر سرزمین خود محسوب می شد.
«در بین گروهک منافقین حاضر در پادگان اشرف کسانی هستند که دستشان به خون مردم عراق آغشته است، ما این افراد را برای محاکمه به دادگاه‌های صالحه عراق خواهیم سپرد. همچنین دست برخی از این افراد به خون مردم ایران نیز آغشته است که با آنها طبق توافقنامه امنیتی عمل می‌کنیم، البته اکثر آنها قبلا ابراز علاقه کرده‌اند که داوطلبانه به ایران بازگردند که ما درصدد آنیم تا مقدمات این موضوع را فراهم آوریم».
این جملاتی بود که موفق الربیعی، مشاور امنیت ملی عراق در بهمن ماه سال1387 در سفری که به تهران داشت و در جریان یک کنفرانس خبری به زبان آورد.
یک روز پس از سالروز عملیات مرصاد یا همان فروغ‌جاویدانی که در ادبیات منافقین جاری است و یک روز پیش از سالروز فرار ابوالحسن بنی‌صدر به همراه سرکرده منافقین از ایران (هفتم مرداد سال1360)، ارتش عراق با محاصره پادگان اشرف شمارش معکوس برای پایان اقامت 23ساله منافقین در این پایگاه را شروع کرد. بعد از این اتفاقات برخی رسانه‌ها کوشیدند ارتباطی بین رفت‌وآمدهای چندماه پیش مسئولان عراق به ایران و حمله ارتش عراق به پادگان اشرف بیابند.
اما حمله ارتش عراق به مقر منافقین، آنچنان که حشمت‌الله فلاحت‌پیشه، رئیس گروه دوستی پارلمانی ایران و عراق نیز می‌گوید یک اقدام داخلی بود و برخلاف ادعای شایع، عراق به خاطر ایران این کار را نکرده است. به‌نظر می‌رسد یکی از مهم‌ترین علل حمله دولت عراق به اردوگاه اشرف، همدستی منافقین با صدام در حمله به مناطقی از جمله خالصیه و کشتار بی‌رحمانه جمعی از شیعیان و اکراد عراقی باشد.
«این کمپ که مانند علف هرز روئیده، با باغ‌های مزین و خیابان‌های مشجرش، تحفه‌ای است نتیجه اختلافات شدید میان عراق و کشور همسایه‌‌اش ایران. در زمان صدام حسین، مجاهدین، مسلح و ثروتمند شدند و حملات گسترده‌ای را از خاک عراق به سوی ایران به راه انداختند.» این تعبیری است که کریستین ساینس مانیتور در گیرودار حمله ارتش عراق به کمپ اشرف به دست می‌دهد. و به تعبیر ویکی پدیا: « اشرف از یک مجموعه خیابان و ساختمان درست شده است و در برگیرنده همه نوع امکانات آموزشی، اجتماعی و ورزشی است. شامل 4 استخر در اندازه المپیک، یک مرکز خرید، یک باغ وحش، یک پارک، یک دانشگاه، یک زمین فوتبال کامل در اندازه استاندارد. اردوگاه اشرف به دلیل اندازه و برای اینکه بتواند موثر عمل کند خدماتی مانند فروشگاه، نانوایی، پمپ بنزین و حتی پلیس راهنمایی دارد.»
چراغ سبز دیکتاتور
این اردوگاه از سال1986 و با چراغ سبز صدام حسین تاسیس شد. 3400 نفری که در این اردوگاه مستقر هستند شاهد اعمال جنایاتی در طول 23سال گذشته حتی نسبت به ساکنان این اردوگاه بوده‌اند. در جریان حمله ارتش عراق به این اردوگاه، یک گور دسته جمعی در داخل اردوگاه کشف شد.
رد پای گرگ
گروهک منافقین از سال 1986 که درکمپ اشرف ساکن شدند با چراغ سبز صدام حسین علاوه بر تحرکاتی علیه ایران در جریان جنگ تحمیلی، جنایات زیادی را در داخل عراق علیه شیعیان و کردهای عراق انجام دادند.
سرکرده منافقین پس از فاجعه هفتم تیر که منجر به شهادت بیش از 70 نفر از اعضای حزب جمهوری اسلامی‌شد به همراه بنی‌صدر از ایران گریخت و ترجیح داد تحرکات ضد‌انقلابی‌‌اش را از بیرون و در وهله اول از کشور فرانسه علیه نظام ترتیب دهد. در سال ۱۹۸۶ میلادی دولت فرانسه اعضای گروهک منافقین را به خروج از پاریس مجبور کرد و از آن پس مرکز استقرار آنها شهر بغداد (پایتخت عراق) شد. این گروه پس از آن به تأسیس شهری در شمال بغداد، دراستان دیاله واقع در 80کیلومتری مرز ایران و عراق اقدام کرد.
علاوه بر تحرکاتی تروریستی که اعضای منافقین در داخل ایران ترتیب می‌دادند، در طول جنگ تحمیلی عملیات‌‌هایی توسط همین گروهک در جبهه‌های جنگ علیه ایران ترتیب داده شد. از عملیات‌های موسوم به آفتاب و چلچراغ که به‌ترتیب در نیمه‌شب هفتم فروردین ۱۳۶۷ در مرزهای جنوبی کشور و نیمه شب 28خرداد سال1367 انجام شد چشم بپوشیم، عملیات فروغ‌جاویدان معروف‌ترین تهاجم گروهک تروریستی منافقین به خاک ایران بود.
رجوی در این عملیات قصد کاری را کرده بود که صدام در 8 سال نتوانست. او می‌خواست تهران را 33 ساعته فتح کند. منافقین در این عملیات وقتی وارد روستاها و شهرهای مرزی ایران می‌شوند اقدام به قتل عام مردم بی‌گناه می‌کنند. آنها حتی از سربریدن بیماران و زخمی‌ها در بیمارستان هم امتناع نمی‌کنند. عملیات مرصاد برای دفع این حمله منافقین صورت می‌گیرد. رزمندگان اسلام در منطقه چهار زبر جهنمی برای منافقین ساختند.
بعد از آن نیز بارها در عملیات‌های تروریستی در داخل خاک ایران ردی از گروهک تروریستی منافقین باقی ماند. اتحادیه اروپا و آمریکا برای سال‌های متمادی نام این گروهک را در فهرست سیاه گروه‌های تروریستی قرار دادند. اما اتفاقاتی که در عراق و در ارتباط با این فرقه در حال رخ دادن بود، اتحادیه اروپا و در راس آن انگلیس را برآن داشت تا با پیش‌بینی اخراج اعضای منافقین از عراق، راهی را برای تردد آنها در کشورهای اروپایی باز کند.
چراغ سبز اروپا به منافقین
با سرنگونی رژیم عراق درسال 2003 ، منافقین توسط نیروهای آمریکایی خلع سلاح شدند . براساس فاز اول توافقنامه امنیتی عراق و آمریکا که 26 آبان ماه سال گذشته امضا شد، کنترل امنیتی عراق در دست نیروهای نظامی این کشور قرار می‌گرفت و نیروهای آمریکایی به پادگان‌ها و پایگاه‌های مشخص باید باز می‌گشتند. پادگان اشرف جزو آن دسته از پادگان‌هایی نبود که در اختیار آمریکایی‌ها باشد و در حوزه عملیات و نفوذ عراقی‌ها قرار داشت.منافقین نباید از امضای این توافقنامه خرسند می‌شدند.
آنها در روز ملی آمریکا برای سربازان آمریکایی در عراق جشن می‌گرفتند و از حضور نیروهای آمریکایی در عراق خوشحال بودند. تقریبا 2 ماه بعد از امضای توافقنامه امنیتی بین عراق و آمریکا (7 بهمن)، اتحادیه اروپا نام منافقین را از فهرست گروه‌های تروریستی خارج کرد. این اقدام تنها یک معنا می‌توانست داشته باشد. در همان زمان هم عده‌ای از کارشناسان، اقدام اروپا برای خروج نام منافقین از فهرست گروه‌های تروریستی را یک حرکت پیش‌بینی شده برای اتفاقی که قرار بود 6 ماه بعد در عراق رخ دهد فرض کردند. با این وجود حدود 55نفر از اعضای گروهک تروریستی منافقین که در اردوگاه (عراق جدید) به سر می‌برند، تحت پیگرد پلیس بین‌الملل قرار دارند.
کسی قبول نمی‌کند
عراق از منافقین می‌خواهد که این کشور را ترک کنند یا به ایران بازگردند یا به کشور ثالثی بروند. کریستین ساینس مانتیور درباره تصمیم عراق برای اخراج اعضای گروهک منافقین می‌نویسد: «به‌نظر رئیس شورای امنیت ملی عراق که اعضای مجاهدین را افرادی «شست‌وشوی مغزی شده» و بالقوه خطرناک توصیف کرد، تشویق دیگرکشورها برای پذیرفتن بیش از چند نفر از آنها ، معامله بسیار دشواری بوده است. کمیساریای عالی پناهندگی سازمان ملل متحد تاکنون به 250 نفر از اعضای سابق مجاهدین شرایط پناهندگی داده است اما مقامات می‌گویند تاکنون تنها چند تن از آنها از سوی کشورهای سوم پذیرفته شده‌اند.»
به واقع چند روزی بعد از حمله ارتش عراق به مقر منافقین در دیاله، عبدالحسین الشمری، رئیس پلیس استان دیاله در شمال شرقی بغداد گفت که عناصر گروه مجاهدین در اردوگاه اشرف که به «عراق جدید» تغییر نام داده است دیگر هیچ حق انتخابی جز ترک خاک عراق ندارند و کمیته عالی رسیدگی به پرونده اردوگاه عراق جدید (اشرف‌سابق) مهلت یک ماهه برای خروج آنها از عراق تعیین کرده و طی این مدت آنها باید تصمیم بگیرند به کشورشان ایران که برای آنها عفو عمومی‌صادر کرده، برگردند یا به یک کشور ثالث بروند. آنها دیگر امکان ماندنشان در عراق نیست. یک مقام غربی می‌گوید: «قرارگاه اشرف آخرین مکانی است که منافقین دارند. سؤال اینجاست که منافقین بدون اشرف‌چه هستند؟»
